Afscheidsbier op het strand

Morgen vertrek ik naar Lyngen voor de gletschercursus. Als ik dan terugkom is de Groenlandse klimbende vertrokken. En die komen pas weer terug als ik al met de noorderzon vertrokken ben. Ergo, ik ga binnenkort Laura en Audun niet meer zien. Laura stelde voor nog een avond in de kroeg te gaan zitten. Maar bij het naderen van de dag in kwestie herriepen we dat tot het strand. Wat een weer!

Toevallig had ze een gasthond over de vloer. Die kon mooi mee! Een lekker beestje wel. Daar moesten we nog enigszins mee uitkijken; dat vonden enige aanwezige reuen ook, en het schijnt in Noorwegen illegaal te zijn je hond te laten castreren/steriliseren.

Twee knappe vrouwen in avondlicht

Nog steeds onwerkelijk, om naar prachtig Troms te zitten kijken, en weten dat het bijna voorbij is. Maar zo gaat het. Ik kreeg van Laura nog een boekje met Sami wijsheden, en daar spreekt aan alle kanten natuurlijk een drang tot trekken uit. Voort!


Laura zelf zit hier ook op een postdoc-contract. Die zijn eindig. Dus over niet al te lange tijd zal duidelijk worden of zij hier binnenkort weer een biertje zal drinken, nu zelf de afscheidnemende partij zijnde. Alle stilstand is schijn. Alleen verandering is realiteit...