Brander

Voordat je gaat hiken moet je je brander controleren. Het klinkt zo logisch! Met pasen deed ik het niet. Resultaat: een brander die nog net pasta wist te faciliteren, en daarna nog hoogstens dienst kon doen als theelichtje. Ik gokte dat het kwam door gebrand te hebben op gewone autobenzine, wat op plaatsen als IJsland heel nuttig is, maar wel veel roet en toei geeft.

Ik had al wel de expeditie-onderhoudsset gekocht, maar was er nog niet aan toegekomen daar ook wat mee te doen. Dus ik controleerde mijn eeuwenoude gasbrander, die ik nog es in '95 van Lien gekregen had, en die in '99 nog door Allard in een ravijn gelazerd was, maar dat ding bleek het nog te doen! Dus beide branders mee. Wie weet konden we onderweg de whisperlite aan de praat krijgen.

De 1e avond ging Mats meteen voortvarend van start. Die heeft zoiets vaker gedaan. En de brandstofleiding was inderdaad vrij zwart... en het gaatje waar het vervolgens doorheen moet (met die "dropneedle" of hoe noemen ze dat erin) was verstopt. Helaas! dat verholpen hebbend deed hij het nog steeds nauwelijks. Hij bouwt wel keurig druk op, maar er komt niet genoeg brandstof doorheen. Misschien is er iets met de inlet van de pomp.

Ik heb trouwens het idee dat het niet de brander is die ik hier gekocht heb. Met Beunhaas activiteiten gaan al die branders op een grote hoop. En je gaat wel met hetzelfde type naar huis, maar of het ook dezelfde brander is? Deze zou wel eens veel ouder kunnen zijn dan de mijne van nog geen jaar...

Overigens ging het allemaal maar net goed: bij het inpakken van de kajak rook ik ineens gas. En het brandertje was aan het sissen. O jee! Gelukkig hield hij daar uit eigen beweging mee op, en konden we de laatste ochtend toch nog een plens koffie maken...

Maar daarvan afgezien. Ik weet dat half Beunhaas dit blog leest! Misschien zijn er nog whisperlite-cracks die tips hebben in deze... ik hoop het maar. Een brander is leuker als hij het doet!