Sneeuw

Het parkeerprobleem is opgelost. Of toch niet?

Het ging ineens snel. De 1e nacht na de schreeuwende Noor heeft het blik in de parkeergarage gestaan. Daarna besloot ik het er maar op te gokken en een gat te graven op het stuk gemeentegrond. Een Zweedse schone, Nina, wilde wel helpen. Toen ze aan kwam lopen zag ze vanaf een afstandje al mijn auto staan, dus wist ze dat ze goed zat. Maar waar was ik? Toen besefte ze dat ik niet overdreven had toen ik zei dat de sneeuw dieper was dan manshoog. Ik zat verborgen achter een sneeuwmuur waarboven je steeds een blobje sneeuw zag opgegooid worden...

We groeven ons helemaal scheel. Aan het eind hadden we een flink gat. Proberen of de auto erin past! Aanloopje, schietgebedje... en FFLOBP! Nee het was nog niet groot genoeg. Maar wat leuk om een ouwe auto te hebben waarmee je dat soort dingen kan doen.

Het gat! Groot, maar nog niet groot genoeg.

Maar we waren ongeveer daar, toen de overbuurman (die ene van dat giftige briefje) zei dat ik zo lang mijn blik wel op zijn terrein mocht zetten. Lief hoor! En spontaan kreeg ik ook een sms'je van Knut: de buurman (die woont in het enige andere huis aan Heimveien) vind het goed als ik mijn auto pal voor zijn garage parkeer. Hij heeft besloten een tijdje niet te rijden, en zijn auto officieel van de weg te halen. Hij sluit niet uit dat hij, volgend jaar bijvoorbeeld, het ding toch weer actief in zijn leven wil verwelkomen, dus hij doet hem niet weg. Dus dat hij die garage niet meer uitkomt als ik er met mijn brik voor ga staan boeit hem niet. Top!

Het enige probleem is dat ik om daar te kunnen staan eerst de sneeuw weg moet halen. Hij heeft die plek als dump gebruikt... en op zich schrik ik niet van een beetje sneeuwruimen. Maar waar moet het heen?

De parkeerplaats! In potentie...

Normaliter maakt de sneeuwschuiver een hoop sneeuw aan het eind van de weg, en kiepert hij het één en ander van de helling af die nog bij het kavel van Knut's huis hoort. Verder maakt hij nog een hoop in de tuin. Maar dit jaar viel er VEEL. En die helling, als we daar nog meer vanaf kieperen lazert het het kavel van de lui onderaan de helling op. En in de tuin liggen al twee hopen. Ergo, eigenlijk is het vol. Hoe nu? Wel heel arctisch: je auto niet kwijt kunnen omdat OVERAL sneeuw ligt...

De tuin! Of wat daar voor door moet gaan.

Er is een einde aan hoeveel sneeuw je bovenaan de helling kan opstapelen, en hoeveel je naar beneden kan kieperen voor het asociaal wordt...

Ik heb nog even om er over na te denken. Toen ik zaterdag met Tana wou gaan skiën wilde de auto helemaal niet. Ik had al eerder gehad dat het ding de helling niet op wilde (Subaru - ustoppelig! Or not), maar ik had de 10 cm laag sneeuwprut de schuld gegeven. Maar nu was het duidelijk dat er echt wat mis was. Ik werd ingehaald door voetgangers. Motor sloeg steeds af, en niet alleen omdat ik zo slecht rijd! Ik zette hem maar terug. De overbuurman keek dat gedoe zo es aan en constateerde dat ik condens in de tank had.

Als het meer gaat sneeuwen moet ik er ook voor gaan zorgen dat de brievenbus niet insneeuwt!

Met Carsten onder de auto liggen en met Fred Inge aan de telefoon hangen leidde tot de conclusie dat of dat nou waar is of niet (Fred Inge zegt dat het vanalles kan zijn), we kunnen het niet zelf oplossen en het ding moet naar de garage. Wordt vervolgd!

Het uitzicht uit het raam begint ook wat beperkt te raken.

En intussen heb ik weinig beweging van met de auto naar een plek gaan waar men kan skiën. Maar met al dat sneeuwruimen kom ik toch nog aan lichaamsbeweging! De ene parkeerplaats na de andere (ik help het terrein van de overbuurman vrij te houden), de sneeuw die Knut af en toe van het garagedak moet scheppen, en het paadje naar mijn huis. En meestal is scheppen niet genoeg: omdat de omringende sneeuw zo hoog ligt moet je het ver boven je hoofd smijten, anders haalt het de top van de sneeuwhoop niet...

Het is maar een klein paadje naar mijn deur, maar je moet goed mikken om de sneeuw bovenop de bult te smijten, zo dat het er niet ook weer af rolt...

Hier en daar moeten bomen hun best doen boven de sneeuw uit te blijven komen