Nóg meer rijden en skiën!

Zaterdag was het opwarmertje geweest.
Het oorspronkelijke plan was om zondag, met Laura erbij, een serieuze berg te gaan doen. Maar met onze ervaringen met zowel sneeuw als onszelf besloten we toch maar van niet. We begonnen maar es in de vallei waar Trollvassbu ligt. Is ook een eind rijden, is retemooi, en het zou zowel qua sneeuw als qua terrein okee zijn.

Op weg dus! Met Ingeborg, de noorse voedselketen-AIO, er ook nog bij.
Het was inderdaad prachtig. En het pad loopt vrij vlak.


Het enige ellendige met het pad is dat het om de 20 meter doorsneden wordt door een beekje. En das donders lastig overheen te komen met ski's. We hebben heel wat kraters in de sneeuw geslagen in drieste pogingen eroverheen te komen... maar dat hoort er allemaal bij.

Na ruim een uur waren we bij de hut. Goeie gelegenheid om een bak koffie te doen!

Mooie stemmige beslagen-lens-foto van in de hut. Met een indicatie van hoeveel thermosflessen er uit een ieders rugzakken komen bij zo'n gelegenheid...

Het was niet eens druk in de hut: een groepje van een man of 4 met verwarrende nationaliteiten (een Est, een Sloveen, en dan nog twee weinig waarschijnlijke nationaliteiten extra), een echt Noors gezin op randonneeski's en met een baby op de rug, en een hondenslee met crew. Sfeervol!

Aan de alerte bakkesen kan je al zien dat de baas eraan komt

Zo zien ze eruit als de baas binnen koffie zit te hijsen

Laura, die ook op randonneeski's was gekomen, en die daar tot zover alleen maar last van had gehad, wilde nog even de heuvel op achter de hut. Alleen op een helling komen die dingen tot hun recht. Ik wilde wel mee! En Helgard ook.

Inmiddels was wel de wind flink opgestoken. Half vastvriezend en van onze ski's waaiend gingen we omhoog. Maar wel mooi! En de wind maakte ook gave "sneeuwhozen". Geen idee of daar een echt woord voor is. Maar ik probeerde er een te vangen in een filmpje. Tis niet heel duidelijk, maar als je hem full screen hebt kan je hem goed zien gaan! Op Blogger-formaat wil het niet zo maar als dat niet óók full screen kan moet ik hem maar op youtube zetten of zo.



Helgard, die wegens al haar Antarcticabezoek al meer frostbite in haar mik heeft gehad dan goed is voor een heel leven, besloot vrij snel terug te gaan. Laura en ik konden niet veel verder, want het zou snel donker worden. Bij terugkomst vonden we eerst Carsten. Die vroeg "what have you done with Helgard?" Ze was niet teruggekeerd bij de hut! Lichte paniek. Gelukkig verscheen er snel een figuurtje aan de horizon.

Met die koude wind ga ik er zo uitzien

En na Carsten dook Dierk ineens op. Die had een gast, en daar was hij ook mee aan het skiën geslagen. Ook naar Trollvassbu! Gezellig. En met ons zevenen inmiddels moesten we als een speer terug. Het duister was nakende!

Nog steeds zo nu en dan in een greppel donderend togen we terug. En haalden het net voor het echt te donker was! Een geslaagde dag. Zo kon ik tevreden terug naar huis rijden, nog even langs een kleine herinnering aan dat je daar niet té relaxed mee moet worden: een hele dikke bulldozer die een auto uit degreppel aan het trekken was...

Maar wij belandden er niet in! Ik reed het blik veilig tot voor mijn deur. Wat niet eens een sinecure is. En zo was het een dag waarop ik misschien eigenlijk had moeten werken, maar dan had ik wel een hoop gemist!