Kajakcursus deel 1

Kajakken is een populaire sport hier. En daar kan ik me vanalles bij voorstellen. Ik had er al lol mee in Amsterdam; toen de RSI uit de hand begon te lopen had ik de gewoonte ergens 's middags naar de kanoverhuur in het Amsterdamse bos te fietsen (minuutje of tien), en een kajak te huren voor een uur. Een uur asubtiel door die sloten en vijvers raggen doet het bloed weer vrijelijk stromen door je verkrampte bovenlijf. Lekker! En hier is het natuurlijk onvergelijkelijk veel mooier dan daar. Het water alleen is diep en ijskoud. Ik begreep dat je hier alleen een kajak kan huren, dan wel lid worden van een kajakclub, als je een cursus hebt gedaan waarin je leert zowel jezelf als anderen weer netjes terug de kajak in te krijgen in geval van omslaan. Zinnig! In Finland hebben ze daar geen last van: Ik heb meermalen nabij Helsinki een kajak gehuurd. No questions asked! Je kan gewoon in je uppie, zonder ooit eerder een kajak gezien te hebben, de zee op peddelen, de horizon tegemoet. En het enige dat ze doen om te bevorderen dat je terugkomt is een borg vragen. Typisch.



Maar hier dus niet. Ergo, ik wilde die cursus! De Finnen hadden zich ergens ingeschreven, en ik deed mee, want met leuke mensen is het leuker. Johanna bedacht zich later (die kan al die veiligheidsdingen al; die zou meer gaan voor het verbeteren van de techniek, maar dat is niet het zwaartepunt van de cursus). Zo eindigde ik met Sanja op een zonovergoten vrijdagmiddag aan het strand. We bleken met 6 cursisten te zijn. Na wat inleidende praat volgde het uitdelen van de outfits (het water was een graad of zes, dus je draagt een dry suit met alles erop en eraan). Zo'n dry suit is niet niets! Het moet goed waterafsluitend zijn, dus strak zitten om de uiteinden. Bij je polsen geeft dat niet. Maar bij je nek... ik dacht dat ik dood ging. Het went, gelukkig. En zodra je in het water ligt ben je blij dat het inderdaad strak zit.

Let op de flatteuze badmuts! En op de slechte techniek met je peddel subverticaal houden.

Met de pakken aan begon het praktijkgedeelte. Eén voor één begin je met zo'n tien meter de fjord in te peddelen, en onder het wakend oog van een van de instructeurs je hele kajak ondersteboven te kieperen. De 1e keer even raar, maar met zo'n dry suit heb je niet het shockeffect van het koude water, en verder is het heel helder (verbazend genoeg), dus het is volkomen eitje. Dat doe je dan een paar keer. Met tussendoor de kajak weer naar de wal slepen en leeggooien.
Sanja bij tegenlicht op het punt van omslaan

En om!

De volgende stap was een eind de fjord in, en dan leren wat te doen als één persoon omslaat. Die kajakkers hebben een verdomd handige routine om zo'n kajak dan, vauit de kajaks die nog bovensteboven zijn, leeg te gooien, om te draaien, en de ongelukkige er weer in terug te laten klauteren.

Het begin van de cursus bevat heelveel kajaks leeggieten. Het verdere gedeelte van de cursus is niet gefotografeerd geworden omdat dat niet erg geschikt was voor camera's...

Zondag schijnen we het ook te leren met één omgeslagene en één overeindgeblevene, en zelfs helemaal alleen. En met wat mazzel leren ze ons de "eskimo": als je omslaat iets heel doordachts doen zodat je geen 180 graden draait maar 360. En je gewoon weer verder kan varen. Benieuwd of ik dat voor elkaar kan krijgen!