Sneeuw, kaas en Kingdom

Steffen was, na in Kiel sedimentkernen gesampled te hebben en in Denemarken langs geweest te zijn, weer in het land. Net op tijd voor zomaar ineens twee goede films in het charmante filmhuis hier (Verdensteateret). Ik had hem expres op tijd geboekt, en het kon maar net goed gaan want hij was op de dag van de 1e film pas terg in Noorwegen.

Die dag schreed onstuitbaar voort zonder dat zich een teken van Steffen vertoonde. Ik zag de bui al hangen, en toen de gelegenheid zich voordeed om met een van de andere geo-Denen (waarvan ik wist dat hij lid was van de filmclub) te gaan deed ik dat. We zagen "Happiness", een rare zwarte nare, maar toch op _een_ manier komische Amerikaanse film. Met Philip Seymour Hoffman als de meest afstotelijke man die nog geloofwaardig is. En we hieven het glas op het feit dat ik die dag precies 1 dag in Tromsø was.


Later dook Steffen alsnog op, en we besloten diezelfde vrijdag bij hem thuis weer een stuk "the Kingdom" ("Riget") te kijken. Ik nam DVD's en kaas mee. Het werd een goede nacht. Toen ik suf ge-GMT'd aankwam was de lasagne al in een verregaande staat van ontwikkeling. Later op de avond was deze alweer zover gezakt dat we er een kaasplank achteraan konden gooien. Op de foto ontbreekt trouwens het pronkstuk: een stuk van een Deense stinkkaas die, als ik het goed begrepen heb, een paar maanden kwijt was geweest in de kelder van Steffens grootvader, en bij terugvondst bijna door Steffens moeder was weggegooid. Maar niet helemaal! Deense stinkkaas wordt alleen maar beter van langdurige verwaarlozing. Wat een kaas. Ik heb wat er van over is nu in mijn koelkast liggen...


Riget wordt alleen maar raarder en vreemder als het voortschrijdt. En als bonus mocht het dan kneiterend Mei zijn geweest, maar het begon zowaar te sneeuwen terwijl we aan het kijken waren. Gaaf! Ineens weer winter. Wat een land.