Ik heb hier nog vier maanden een contract. Vier maanden en een beetje. Een doodenge gedachte.
Het project waar ik op werk biedt geen mogelijkheden voor vervolg. Dorthe, mijn directe baas, is aan het proberen uit te zoeken of we misschien een zijdeurtje kunnen vinden waardoor ik toch nog een tijdje door kan.
Verder worden er zo ongeveer in april calls verwacht van de nationale wetenschapsraad. Als ik mazzel heb zit er een call bij waar mijn werk bij past, en kan ik een onderzoeksvoorstel schrijven. En dan maar zien. Het probleem is dat je natuurlijk niet eindeloos met je duimen kan blijven draaien tot ze es met een uitslag komen.
En het is duidelijk dat Tromsø geen garanties biedt. Ik ben dus ook elders aan het kijken. Ik heb twee brieven eruit gedaan, recentelijk. Eén voor een postdocbaan bij de rijks geologische dienst van Denemarken, en eentje bij een aan de UN gelieerd instituut, waar de vacature wat meer populair-wetenschappelijk georiënteerd was.
En zowel voor onderzoeksvoorstellen als sollicitaties is het belangrijk een mooie publicatierecord te hebben. En daar wordt aan gewerkt! Dat manuscript dat ik laatst instuurde, waarvan ik kond deed op de blog, was oorspronkelijk geweigerd. Althans, dat adviseerde de reviewer. De editor zag het allemaal niet zo zwart en gaf ons de kans het te verbeteren. En gelukt! Van "rejected" naar "publish as is" in één keer! Niet slecht.
En zojuist heb ik ook een manuscript ingestuurd dat nog bij mijn proefschrift hoort. Voor wie het heeft: hoofdstuk 4. Dat artikel, met zijn negen auteurs, is sisyphuswerk. Het is verdomd lastig alle co-auteurs én de reviewers én de editor te behagen. Het is dus al drie keer heen en weer geweest... en nou ga ik bagger schijten tot ik bericht heb van de editor. Ik hoop ik hoop ik hoop dat het deze keer geaccepteerd wordt!
En alles bij elkaar dus never a dull moment. En dat blijft waarschijnlijk ook zo, zo lang ik in de wetenschap blijf...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment